The Porcelain Dolls [9/38]

tytuł rozdziału: Tak blisko | oryginał: So Close
pairingi: Chanyeol/Baekhyun, Sehun/Luhan, Kai/Kyungsoo, Kris/Tao, Xiumin/Chen, Suho/Lay
rating: PG-13 
A/N: Cześć! Dzisiaj jak zwykle kolejny rozdział. Bardzo dziękuję za wszystkie komentarze i zachęcam do pisania kolejnych, bo to naprawdę motywuje (tak, pewnie się powtarzam, ale taka jest prawda). Mam nadzieję, że rozdział Wam się spodoba!!!

            – Powiedz „a”.

            Mała Jenny posłusznie otworzyła usta, kiedy zobaczyła, jak jej dziadek podnosi różową łyżkę blisko jej ust. Pozwoliła jedzeniu wpaść do buzi i zaklaskała w dłonie z powodu jego smaku. To był jej sposób mówienia, że lubi jedzenie.

            – Aw, czy Jenny lubi swoje jedzonko? Tak, lubisz, tak, lubisz~~ oh, jesteś taka urocza, mój mały aniołku. – Pan Wu uszczypnął policzek Jenny, kontynuując karmienie jej. Nigdy nie miał córki (tylko syna drania), więc traktował Jenny, jakby była jego własną córką. A ona jest taka rozkoszna! Z dziesięcioma małymi paluszkami i uroczym nosem jak guziczek…

            – Tak bardzo przepraszam, że musiałem cię kłopotać, tato – powiedział Tao, zajmując miejsce obok Jenny przy śniadaniowym stole. – Właśnie miałem telefon z centrum sztuk walki.

            – Wszystko w porządku?

            – Tak, to nic z czym byśmy sobie nie poradzili – odparł Tao, grzebiąc w talerzu z jajkami i naleśnikami. Wciąż zerkał z ukosa, aby skontrolować swoją córkę, która posłusznie jadła i nie wywoływała scen. Jenny czasami potrafiła wsadzić jedną z pięści do jedzenia, co obejmowało wyrzucanie go w powietrze oraz rozbryzgiwanie wszystkiego.

            – Dzień dobry wszystkim.

            – Ach, tak, dzień dobry, Joonmyun – pan Wu przywitał swojego siostrzeńca. Spojrzał za niego i nie zobaczył nikogo. – Myślałem, że Kris wracał z tobą?

            – Kris? Och, nie, nie miałem od niego wiadomości przez cały wczorajszy dzień.

            – Tao, próbowałeś dzwonić do Krisa?

            – Próbowałem, powiedział, że wciąż pracuje nad śledztwem. Najwyraźniej ostatniej nocy był w jakimś barze.

            – Ach tak, Klub Z. – Suho pokiwał głową, kładąc serwetkę na kolanach.

            – Kolejny klub? – Pan Wu skrzyżował ręce.

            – Tak. Jest nowy. Mam swoich ludzi pracujących nad informacjami dotyczącymi śledztwa.

            – Cóż, mam nadzieję, że Kris powiedział ci coś o powrocie do domu w tym tygodniu.

– Er, nie, nic takiego sobie nie przypominam.

– Świetnie. – Pan Wu upuścił swój widelec, pozwalając mu uderzyć hałaśliwie o złoty talerz. – Więc mój własny syn zapomniał o swojej rocznicy?

– Rocznica? – Suho spojrzał na Tao, który teraz bardzo powoli przeżuwał, a wzrok miał odwrócony, udając, że patrzy na Jenny.

– Wiesz co, nieważne. Jeśli go spotkasz, powiedz mu, żeby wrócił do domu – burknął pan Wu.

– Dobrze.

Wymowna cisza wypełniła pokój na kilka minut. Jenny patrzyła na swojego dziadka, tatę i wujka. Dlaczego oni tak nagle ucichli? To robi się dziwne i nieprzyjemne.

– Wah~~ – Jenny zaczęła kwilić. Tao wyjął dziewczynę z jej dziecięcego krzesełka i wziął ją na kolana.

– Już, już, kochanie, nie rób tak…

– Ona prawdopodobnie czuje się zakłopotana z powodu tej niezręcznej ciszy – powiedział Suho, przeżuwając kiełbaski. Pan Wu potrząsnął głową, patrząc na Tao, który uspokajał jego wnuczkę.

– Wiesz, wujku, nie myślałem, że zależy ci na rocznicy Krisa i Tao – odparł Suho, próbując nie brzmieć ordynarnie. Na szczęście udało mu się.

– No oczywiście, że tak! Mój zięć jest dobrym dzieckiem, troszczy się o swoją jedyną córkę, pomimo że zaharowuje się w centrum sztuk walki. Zasługuje na porządne wakacje i ponowne zjednoczenie ze swoim mężem magikiem, zanim ten ponownie wskoczy w kolejny numer ze znikaniem. – Pan Wu nadal pamiętał wyraz twarzy Tao, kiedy w ich rocznicę Kris zadzwonił, że wyjeżdża do Nowego Jorku. Był porządnie ubrany, ale jego twarz miała wyraz żalu. Jego oczy były mokre, a nos czerwony. Zaciskał dłonie w pięści oraz ukrywał łkanie pod swoim wyglądem, nim wbiegł do swojego pokoju i wypłakiwał płuca.

Tao był wspaniałym facetem i świetnym ojcem dla swojego dziecka. Zasługiwał na wszystko, ale miał tylko gównianego męża, według pana Wu. Okropnie współczuł Tao. Właściwie Tao był metaforą jego żony. A Kris zachowywał się w ten sam sposób, co pan Wu lata temu. Właśnie dlatego starał się zrobić wszystko dla Tao. To były rzeczy, których nie mógł zrobić dla swojej żony, wliczając w to odzyskanie Krisa.

– Joonmyun, jak idzie śledztwo? – powiedział pan Wu, odbiegając od tematu do poważniejszych spraw.

– Powoli, ale czynimy postępy. Odkryliśmy konto w szwajcarskim banku i jeśli wyśledzimy, do kogo należy nazwa i hasło konta, będziemy mieli naszego gościa.

– Dlaczego to trwa tak długo? Zazwyczaj znajdujecie tego gościa w ciągu kilku tygodni, teraz zajmuje to prawie miesiąc.

– Jego środki bezpieczeństwa i obrony są bardzo silne, proszę pana. Jest bardzo sprytnym człowiekiem, zadbał o to, by osobiście rzadko się pojawiać i wynajął właściwych ludzi, żeby odwalili za niego brudną robotę i nie sprzedali go. Nie zostawia żadnych śladów.

– Zatem lepiej to przyśpiesz. Media i moje inne odpowiedniki biznesowe wywierają na mnie presję, nie wspominając o politykach.

Suho westchnął. Żeby tylko na tobie jedynym.

– Wiem.

– Jeśli sprawy będą się tak ciągnąć, będę zmuszony wezwać posiłki.

– Wiem o tym – wymamrotał Suho, dźgając swoją kiełbasę z dużą siłą. Westchnął wewnętrznie i miał nadzieję, że wujek przestanie mówić, co uczynił.

Nie było nic, co mógł zrobić w tamtym czasie. Być może lepiej, jeśli skończy swoje śniadanie i uda się do biura.

***

– Pośpieszcie się, ludzie, spóźnimy się!! – Xiumin wołał do dwójki swoich dzieci, swojego leniwego męża, dwóch powolnych studentów i trzech pięknych Laleczek. Xiumin był ubrany i gotowy do wyjścia, ale jego mąż dopiero co obudził się z drzemki, Sehun i Chanyeol byli zajęci graniem w gry a także nie był pewien, gdzie są jego dzieci.

– APPA!!! – Usłyszał krzyk swojej córki.

– O co chodzi, Lucy?

– Nie mogę znaleźć mojej spinki z motylkiem – odparła Lucy, wpadając w małą furię, gdy przetrząsała swoją torebkę. Xiumin usiadł na łóżku i zawył. – Au!

– Appa! Znalazłeś moją spinkę!

Xiumin wstał i rozmasował swoją bolącą pupę, sięgając dłonią niżej, aby znaleźć tę głupią spinkę. – Proszę, pozwól mi wpiąć ją w twoje włosy.

– W porządku, jestem gotowy do wyjścia. Gdzie jest Mike? – zapytał Jongdae, zakładając skarpetki oraz rozprostowując swoją kurtkę.

– Wydaje mi się, że jest zajęty wygłupianiem się z Chanyeolem i Kyungsoo – odpowiedział Xiumin. – Lucy, idź poszukać swojego brata i ubierz go.

– Dobrze.

– Wszystko w porządku, Minnie? – spytał Jongdae.

– Tak, oprócz faktu, że usiadłem na głupiej spince do włosów twojej córki – powiedział Xiumin, wstając i rozmasowując obolały tyłek. Jongdae podszedł oraz przytulił go.

– Och, tak mi przykro. Nadal mamy czas, chcesz, żebym pocałował kuku? – Jongdae wymownie poruszył brwiami, a Xiumin odepchnął go żartobliwie.

– Przestań! To jest obrzydliwe!

– Zatem przynajmniej pozwól mi pomasować je dla ciebie. – Jongdae ułożył dłoń na pupie Xiumina i zaczął ją masować, robiąc to trochę za wolno dla potrzeb Xiumina.

– Jong… Jongdae…

– Podoba ci się, prawda?

– Jongdae, proszę…

– Lubisz to, prawda? – Jongdae drażnił się, składając małe pocałunki na policzkach, nosie, linii szczęki swojego męża… Xiumin odruchowo odchylił głowę i pozwolił mężowi całować swoją szyję. Zamknął oczy z rozkoszy, właśnie miał zamiar jęknąć, kiedy usłyszał…

– FUJ!! Tatuś dotyka pupy appy!!

Xiumin i Jongdae odsunęli się, by zobaczyć dwójkę swoich dzieci stojącą w przedpokoju, ich twarze były wykrzywione z niesmakiem. Sehun darzył ich swoim złośliwie nieprzyzwoitym uśmieszkiem, podczas gdy Chanyeol pomagał Kyungsoo zapiąć rękaw.

– Dla twojej wiadomości, zdarza mi się kochać twojego appę, co daje mi prawo do dotykania jego uroczej pupy.

– Jongdae!! – Xiumin klepnął swoje męża w ramię. Dwójka dzieci udawała wymioty, a Sehun zaśmiał się.

– Stary, przyłapany przez własne dzieci? To takie słabe.

– Uważaj sobie, Oh Sehun albo już nigdy nie upiekę dla ciebie serowych bułeczek – zagroził Xiumin.

– Zrozumiałem. – Sehun uniósł ręce w geście porażki. – Luhan, gotowy do wyjścia? – Odwrócił się, aby zobaczyć Luhana ubranego w nierównomiernie pofarbowaną koszulę Sehuna, jedną z par spodni Kaia i małą beanie na głowie.

– Wow, moja koszula dobrze na tobie wygląda – komplementował Sehun, wyciągając dłoń, w którą Luhan automatycznie wsunął swoją. – Chodźmy.

– Wow, on jest tutaj nawet nie cztery miesiące i już przeszliście do trzymania się za ręce? – droczył się Chanyeol. Sehun rzucił w niego butem, którego tamten uniknął.

Wszyscy zgromadzili się w SUV-ie Jongdae i udali się do Exoplanet University. Ta noc była nocą konkursu tanecznego Kaia i oni wszyscy kupili bilety na to show. Lucy i Mike byli podekscytowani, podskakiwali w samochodzie. Baekhyun nie mógł przestać się uśmiechać, gdy dotarli. Było miło na chwilę wyjść z mieszkania. Wiedział, że on i jego bracia mogli zaczerpnąć trochę świeżego powietrza.

Ale było też dziwne uczucie w jego sercu, które nie mogło przestać go dręczyć. Odsunął je na bok.

Nic nie zniszczy tej nocy. Nic.

Show rozpoczęło się przy pomocy Nichkuna jako prowadzącego, rodzina była usadowiona w trzecim rzędzie. – Czy jesteś podekscytowany, bo zobaczysz taniec Kaia oppy? – Lucy zapytała Kyungsoo, który siedział obok niej. Kyungsoo pokiwał głową.

– Kai oppa jest naprawdę dobrym tancerzem! Właściwie, on jest najlepszym tancerzem na całym świecie!

– Hm, nie jest wcale taki dobry. Też potrafię tak dobrze tańczyć  – burknął Sehun.

– Tak, i jesteś też leniwy – wtrącił Chanyeol i uśmiechnął się niewinnie, kiedy Sehun rzucił mu śmiercionośne spojrzenie.

Jednak Lucy miała rację. Kai był trzeci w kolejce i był niesamowity, lepszy niż wszyscy pozostali. Kyungsoo obserwował jego bezbłędne ruchy na scenie i poczuł, jak jego serce roztapia się w spokojny płyn, poruszając się w rytmie kroków tanecznych.

Baby don’t cry tonight eodumi geochigo namyeon

Baby don’t cry tonight eobseotdeon iri doel geoya

Mulgeopumi doeneun geoseun nega aniya kkeutnae mollaya haetdeon

So baby don’t cry cry nae sarangi neol jikil teni

Kai był pewny siebie. Ćwiczył to tygodniami, nawet miesiącami, wszystko dla tej jednej nocy. Ta piosenka i ten taniec były tym, co miało uczynić z niego gwiazdę. Pozwolił muzyce zapanować nad swoim ciałem, kiedy poruszał się jak w transie. Kątem oka widział swoich przyjaciół. Xiumina, Jongdae, dzieciaki, Sehuna, Chanyeola, Luhana, Baekhyuna i… Kyungsoo. Kyungsoo patrzył na niego z szeroko otwartymi oczami i lekko otwartymi ustami. Kai uśmiechnął się i kontynuował taniec. Był szczęśliwy, wiedząc, że jego występ podoba się Kyungsoo.

Miał nadzieję.

Występ zakończył się, a tłum dał owację na stojąco. Dzieciaki wiwatowały na całe gardło. Kai uśmiechnął się do wspaniałej publiczności oraz ukłonił się, zanim zszedł.

– Niezłe ruchy, Kai. – Minah uśmiechnęła się. Była po nim następną tancerką, a ubrana była w  nisko opuszczone spodnie, obcisły top i błyszczący kapelusz. Wyglądała niesamowicie.

– Dzięki.

– Nieźle jak na amatora.

– Dzięki. – Czekaj, amatora?

Minah uśmiechnęła się do niego i weszła na scenę, pozostawiając Kaia stojącego w zakłopotaniu. Potrząsnął głową, mówiąc sobie, żeby nie zwracać na to uwagi.

– Tatusiu! Chcę iść zobaczyć Kai hyunga!

– Nie teraz, Mike, zobaczymy się z nim później. Nie wolno nam spotkać się z nim, dopóki show się nie skończy.

– Ale tatusiu, to robi się nudne!

– Usiądź, Mike; później pójdziemy się z nim zobaczyć. – Mike chrząknął i usiadł. Nie wiedział, że na zewnątrz było małe zamieszanie, czekające na wybuch.

***

– Jesteś pewien, że to jest to miejsce?

– Jestem przekonany. Youngjae i ja znaleźliśmy ulotkę. Mówię ci, rodzina jest tutaj. I może nawet są Laleczki – Himchan powiedział do drugiego chłopaka, Yongguka. Yongguk rzucił swojego papierosa na ziemię i uśmiechnął się.

– Lepiej, żebyś miał rację.

***

– Ta dziewczyna nie tańczy tak dobrze jak Kai oppa. – Lucy wydęła wargi.

– Wiem, ale nadal musimy zakończyć show. W każdym razie ona jest całkiem niezła – wyszeptał Chanyeol.

– Tak, ale Kai oppa jest najlepszy.

– Wiem, ale…

– WSZYSCY RĘCE DO GÓRY!!! – Chanyeol odwrócił się zszokowany i z trudem złapał powietrze. Grupa łobuzów w czerni trzymająca karabiny maszynowe wtargnęła do sali. Jeden z nich wystrzelił kilka strzałów w sufit, a tłum zaczął krzyczeć w przerażeniu. Minah, która była w połowie swojego tanecznego występu, krzyknęła i zbiegła ze sceny. Światła zamigotały i głośny, przenikliwy hałas zakłóceń wydostał się z głośników, paraliżując wszystkich w strachu.

– Co się dzieje? – szepnął Chanyeol, oplatając jedną rękę dookoła Baekhyuna, który siedział tuż obok niego, kiedy zrobili unik przestraszeni. Lucy płakała zlękniona, podczas gdy Xiumin oplótł ramię dookoła swojej córki. Baekhyun podniósł głowę, aby spojrzeć na przestępców i poczuł, że jego oczy rozszerzają się, a krew odpływa w dół.

To oni! Faceci z klubu!

Wyciągnął rękę do Kyungsoo i Luhana. Poczuł jedną dłoń na swojej, ale gdzie była druga?

– Szefie!! Znalazłem ich!!

– Puść go!! – Sehun siłą przepchnął się, łapiąc ramię Kyungsoo, podczas gdy jeden z gangsterów złapał Kyungsoo w talii i podniósł go. Kyungsoo miotał się i wydał z siebie rozdzierający krzyk, który wysłał Kaia w jego kierunku.

– Kyungsoo!! – Kai rzucił się w jego kierunku, ale inny gangster wszedł mu w drogę, uderzając chłopaka w twarz. Kai upadł na ziemię i przez chwilę widział biel, czując ból w szczęce.

– Kai oppa!! – krzyknęła Lucy.

– Xiumin, Jongdae, wynoście się stąd! Zabierzcie dzieci i wyjdźcie stąd!! – powiedział Chanyeol, popychając Baekhyuna za siebie, używając swojego ciała jako tarczy.

– Chanyeol…

– Wyjdźcie natychmiast!

Rodzina odwróciła się do ucieczki, ale jeden z gangsterów pochwycił Mike’a i Lucy i dzieci krzyknęły o pomoc.

– Moje dzieci!!

– Puść je!! – Jongdae próbował uratować swoje dzieci. Luhan starał się uciec, ale inny gangster złapał go. Sehun uwolnił go, ale tylko na chwilę. Sehun poczuł jak jakaś noga kopnęła go od tyłu, gdy upadał na ziemię, jęcząc z bólu. Luhan krzyknął.

– Idziesz ze mną! – Yongguk usiłował chwycić ręce Baekhyuna, ale Chanyeol uderzył i odepchnął go. Dwójka walczyła przez jakiś czas, gdy nagle Yongguk poczuł, że jest odciągany w tył  oraz przenikliwy ból w plecach. Upadł na podłogę i zemdlał.

– Co do…

– Trzymaj Baekhyuna. Pozwól mi się nimi zająć – powiedział wysoki blondyn, trzymając coś, co wyglądało na paralizator. Podbiegł do gangstera, który trzymał Kyungsoo  i w ciągu kilku sekund mężczyzna upadł, a Kyungsoo był wolny. Przybiegł prosto do Baekhyuna, który drżał na swoim miejscu.

– Nic nie mówcie, po prostu mnie słuchajcie. Bierzcie swoje rzeczy i uciekajcie! – Wysoki mężczyzna chwycił jeden z karabinów maszynowych i podbiegł do drzwi. – Szybciej, szybciej, szybciej!!! – Wyprowadził wszystkich na zewnątrz, wliczając Jongdae i jego rodzinę. Wystrzelił kilka pozostałych kul z karabinu, paraliżując gangsterów na ich drodze, a nawet postrzelił jednego z nich, zanim rzucił broń na ziemię i zaczął gonić za rodziną.

Wszyscy wpakowali się do samochodu Jongdae, wysoki blondyn na doczepkę. – Szybko, zabierz nas tam, gdzie mieszkasz.

– Ale proszę pana, policja…

– Zapomnij o tym. Ostatnimi osobami, które muszą to widzieć, są policjanci! Po prostu jedź, człowieku!! – Jongdae odjechał z największą prędkością, podczas gdy Xiumin trzymał dwójkę swoich dzieci, a Kai, Sehun i Chanyeol trzymali Laleczki. Kyungsoo drżał ze strachu, Luhan płakał, a twarz Baekhyuna była kredowo biała.

– Musimy umieścić Laleczki w bezpiecznym miejscu – mruknął wysoki mężczyzna.

– Co pan powiedział? Laleczki?

– Tak, mamy do czynienia z Porcelanowymi Laleczkami, jednym z najbardziej bezcennych majątków prostytucji, jakie tylko pieniądze mogą kupić.

– Prostytucja?!  – Kai poderwał się, patrząc z powrotem na Kyungsoo, który przestraszony trzymał się go kurczowo. Chanyeol zamrugał oczami w niedowierzaniu.

Duże oczy, śnieżnobiała skóra. Prostytutki. Porcelanowe Laleczki. Pieniądze. Strzelanina. Klub. Trójka z nich.

Elementy układanki zaczynały układać się w odpowiedniej kolejności. Chanyeol poczuł dreszcze wzdłuż kręgosłupa, gdy przyciągnął Baekhyuna bliżej.

Jak mógł nie zauważyć, że to nadchodzi?

– Tak, musimy je chronić, a ja zamierzam wam pomóc.

– Ale proszę pana, my nawet nie znamy pańskiego imienia – odparł Xiumin. Wysoki mężczyzna obrócił się i uśmiechnął do ojca z dwójką dzieci.

– Zatem od teraz możecie mówić do mnie Kris.

***

– Co powiedziałeś?!! – Suho na wpół krzyknął do swojego kuzyna przez telefon.

– Właśnie to, co przed chwilą powiedziałem. Laleczki zostały zauważone w Exoplanet University. Jestem z nimi w tym momencie.

– Nie marnuj czasu i przewieź je do kwatery głównej!

– Nie mogę! Nie dzisiejszej nocy! Gangi wiedzą, że one wciąż żyją i nadal są gdzieś w mieście. Na pewno otoczą WOAHT, nie mogę ich tam zabrać!

– Więc gdzie, do cholery, się udajesz?!

– Kieruję się do ich mieszkania. Znalazły jakichś ludzi, którzy je przygarnęli i tam udaję się najpierw.

– W porządku, proszę, bądź ostrożny. Te gangi wszędzie mają oczy.

– Ich oczy są w mieście, wątpię w to, że rozszerzą swoje horyzonty – Kris zadrwił przez telefon.

– Zadzwoń do mnie, gdybyś potrzebował czegoś jeszcze. – Suho westchnął, pocierając skroń.

– Zrozumiałem.

Suho rzucił swój telefon na łóżko i opadł na nie, dysząc. Ta nagła wiadomość uderzyła w niego jak maksymalnie rozpędzony pociąg. Laleczki, gangi, Pan X, niebezpieczeństwo… nagle to wszystko to stało się dla niego zbyt wiele.

– Dlaczego to trwa tak długo? Zazwyczaj znajdujecie tego gościa w ciągu kilku tygodni, teraz zajmuje to prawie miesiąc.

– Zatem, lepiej to przyśpiesz. Media i moje inne odpowiedniki biznesowe wywierają na mnie presję, nie wspominając o politykach.

– Jeśli sprawy będą się tak ciągnąć, będę zmuszony wezwać posiłki.

– Powiedział, że pan Wu chce, aby pan to przyspieszył, inaczej sprowadzi Interpol.

Suho chwycił swoją kurtkę i portfel. Potrzebował wyrwać się z tego całego pierdolonego gówna.

Musiał się napić.

***

Gdyby ktokolwiek wiedział, że dyrektor jednej z największych organizacji walczących z przestępczością był w nocnym klubie z drinkiem w ręku, zrywałby boki ze śmiechu. Ale Suho się tym nie przejmował. Chciał się po prostu wyrwać. Był tak zestresowany przez to wszystko i czuł,  jakby miał wybuchnąć przez całą tę presję.

Znalazł się w Klubie Z, tym samym klubie, który usiłował zamknąć. Nie wiedział, co w niego wstąpiło. Przechodził obok klubu w Gangnam, gapił się na kolejkę i, z jakichś dziwnych powodów, podszedł do bramkarza i dostał się do środka.  Nie pamiętał nawet, co powiedział bramkarzowi, wszystkim czego tak bardzo chciał, było wejście do środka i napicie się.

– Barmanie, kolejny drink.

– Dobrze, proszę pana. – Barman ponownie nalał drinka, podczas gdy ten odwrócił się na barowym krześle i rozejrzał się po tłumie. Potrząsnął głową na tych wszystkich szalonych ludzi tańczących w oddali, ale skrycie myślał, że mieli dobry pomysł. Tylko taniec i picie. Nie martwili się o nic. Nie martwili się o ratowanie żyć i łapanie czarnych charakterów. Tylko szalony taniec.

– Teraz, panie i panowie, pozwólcie, że przedstawię wam, Lay!! – Głos wydobył się przez głośniki, a wszyscy ludzie w klubie zatrzymali się w miejscu i stanęli twarzą do sceny, gdzie znajdowała się samotna rura do striptizu. Klaskali w dłonie i zaczęli wiwatować; najwyraźniej ten Lay jest główną atrakcją wieczoru.

Mężczyzna w obcisłych, skórzanych spodniach i dżinsowej kurtce, swobodnie zapiętej na jego ciele pojawił się na scenie. Miał kapelusz na głowie, więc na początku nie można było zobaczyć jego twarzy. Potem rozbrzmiała muzyka. Zaczął poruszać ciałem, a jego biodra falowały powoli, ale, och, jak grzesznie.

Suho nie mógł oderwać wzroku od seksownego tancerza. Nawet nie widział jego twarzy, ale czuł, jakby zatopił się w mistycyzmie, jakim był Lay, tancerz. Kiedy przebiegł dłońmi w górę, do swojej klatki piersiowej i powoli rozsunął kurtkę, mógł usłyszeć krzyki dziewcząt i zobaczył, jak mężczyźni wymachują banknotami w dłoniach. Piękna, blada skóra, która należała do tancerza wyglądała dla Suho jak płótno. Ach, jak chciałby mieć swoje usta odciśnięte na nim.

Prawdopodobnie była to mowa alkoholu, ale wszystkim, o czym Suho mógł myśleć, było to, jak cudownie byłoby czuć te silne uda dookoła swojego pasa, jak czułby te usta ssące jego skórę i być może jego członka oraz jak chciałby przeczesać palcami te miękkie, kręcone, brązowe loki. Wyobrażał sobie siebie i seksownego tancerza w łóżku, robiących rzeczy, które byłyby, na litość boską, dozwolone od lat osiemnastu i spełniających swoje seksualne pragnienia.

Suho przełknął swojego osiemnastego drinka, trzymając wzrok na seksownym tancerzu. Lay był tylko striptizerem, wątpił w to, że striptizerzy naprawdę sypiają z klientami. A poza tym, gdyby to zrobił, tylko nakarmiłby branżę, którą przyrzekł wyeliminować.

Tak mówił jego mózg. W tej chwili, wszystkim, co mógł usłyszeć, było jego szybko bijące serce, a Suho junior twardniał pod ograniczającymi, ciasnymi spodniami. Może jego mózg mógł mówić później.

Lay, lub lepiej znany jako Yixing, pozwolił zmysłowej muzyce przejąć kontrolę nad swoim ciałem, podczas gdy poruszał biodrami, robiąc powolne, leniwe kółka. Pozwolił jednej dłoni powędrować w dół, do jego krocza, a drugiej w górę, do jego szyi, jak gdyby czuł siebie. Ale nie robił tego, on czuł muzykę.

Push up to my body, sink your teeth into my flesh

Get undressed, ta-taste the flesh

Bite into me harder, sink your teeth into my flesh

Pass the test, ta-taste the flesh

Hold me up against the wall

Give it till I beg, give me some more

Make me bleed, I like it raw

Like it raw, raw, raw

Push up to my body, sink your teeth into my flesh

Lay odwrócił głowę i zobaczył klienta, który przyglądał mu się przy barze. Jego ręka trzymała kieliszek do shotów, jego włosy były cudownie ciemnobrązowe i miał bladą skórę oraz świetne nogi. Ogólnie rzecz biorąc, bardzo przystojny mężczyzna. Lay uśmiechnął się do niego, kontynuując swój stary numer przy rurze, ignorując krzyki tłumu pod nim.

Pragnął tego tajemniczego klienta.

Lay zakończył swój układ, ukłonił się do tłumu, zgarnął pieniądze, które rzucali mu na scenę i wepchnął je w swoje ciasne, skórzane spodnie. Zszedł na zaplecze i natychmiast zamienił się w Yixinga, barmana. Założył ponownie swój normalny uniform i wyszedł, aby serwować przy barze. Nie mógł dostać się tam zbyt szybko, bo przystojny klient czekał.

– Więcej drinków, proszę pana? – zapytał, próbując brzmieć obojętnie, jakby właśnie nie skończył seksownego striptizu na scenie. Wspomniany klient spojrzał na niego i uśmiechnął się znacząco. – Jeszcze jednego proszę.

– Dobrze, proszę pana.

– Jesteś barmanem, który się rozbiera?

– Jestem barmanem, który rozbiera się za dodatkowe pieniądze, proszę pana – wyjaśnił Yixing, podając mu szklankę z drinkiem. Obserwował, jak jego klient wypija to i zmarszczył brwi.

– Zły dzień w pracy?

– Pojebany dzień. Naprawdę pojebany. – Jęknął. – Ostatnio jestem tak zestresowany, że nie mogę tego wytrzymać.

– Zatem dobrze widzieć pana tutaj – powiedział Yixing. – Nie mamy zbyt wielu klientów takich jak pan.

– Dlaczego, nie możesz się doczekać, żeby zobaczyć więcej takich mnie?

– Czy to zbrodnia? Przystojny mężczyzna jak pan jest mile widziany.

– Uważasz, że jestem przystojny?

– Cóż, tak – powiedział Yixing, uważając na słowa. Jego klient był pijany i, z tego co wiedział, mógł być zwykłym mężczyzną, gadającym bzdury, co sprawiało, że brzmiał jak gej.

– Więc dlaczego nikt jeszcze do mnie nie podszedł?

– Jest pan hetero czy gejem?

– Bi – odpowiedział klient. – Miałem dziewczyny i chłopaków.

– Interesujące. – Yixing pokiwał głową. – Wie pan, jeśli nie chce pan siedzieć bezczynnie, czekając, powinien pan pierwszy kogoś poderwać.

– W porządku. – Klient pochylił się do przodu. – Cześć, słodziaku.

Yixing parsknął, starając się ukryć swój chichot. Czy ten pijany klient flirtował z nim?

– Mam na imię Suho.

– Miło mi cię poznać, jestem Yixing.

– Lay to twoje sceniczne imię?

– Tak.

– Dobrze. Powiedz, masz poparzenie słoneczne czy zawsze byłeś taki gorący?

Yixing zaśmiał się. – Niezły tekst na podryw.

– Dziękuję. Mam więcej takich.

– Dobra, daj z siebie wszystko – Yixing sprowokował.

– Okej. Możesz wydawać ci się, że jestem pijany, ale nie jestem. Jestem po prostu mocno odurzony tobą.

– Słabe. – Yixing machnął ręką.

– Dobra, co powiesz na coś nieprzyzwoitego? Powiedz, mieszkasz na farmie?

– Nie – odpowiedział Yixing, wyraźnie tym zdezorientowany.

– Naprawdę? Bo na pewno wiesz, jak postawić mi koguta.

Yixing zarumienił się krwistą czerwienią na ten tekst. Jakby nie mógł wyobrazić sobie, jak jego seksowny klient staje się jeszcze bardziej seksowny, właśnie miał spróbować i wygłosić nieprzyzwoity komentarz, a przygryzł wargę, przymykając oczy.

Tak, Yixing był frajerem w sprośnym mówieniu. Zaczął pić kilka drinków.

– Chciałbym, żebyśmy mogli kontynuować to całą noc – powiedział Yixing, przesuwając palcem pod brodą Suho.

– Wiesz, że słowo dnia to „nogi”. Chodźmy do mojego mieszkania i rozłóżmy to słowo.

I w pewnej części ich zamglonej, wypełnionej alkoholem pamięci przywołali taksówkę i udali się do mieszkania Suho. Yixing nawet nie pamiętał, gdzie ono jest ani jak wygląda. Tym, co pamiętał, było upadnięcie na satynową pościel oraz nieodparte usta na jego własnych.

– Boże, Yixing, jesteś tak cholernie seksowny – jęknął Suho. – Zapamiętaj moje imię, Yixing, ponieważ będziesz je krzyczał później. – Yixing poczuł, że rozpływa się od słów Suho, gdy wyjęczał jego imię po raz pierwszy.

A niech to, te twoje sprośne teksty na podryw.