The Porcelain Dolls [37/38]

tytuł rozdziału: Epilog | oryginał: Epilogue

pairingi: Chanyeol/Baekhyun, Sehun/Luhan, Kai/Kyungsoo, Kris/Tao, Xiumin/Chen, Suho/Lay

rating: PG-13

Mówią, że miłość jest jak tsunami. Uderza bez ostrzeżenia i kiedy to robi, oplata cię i dusi, a ty nie masz wyboru, musisz poddać się jej potężnej sile.

Zrobisz wszystko dla miłości, nawet gdybyś miał umrzeć.

Jacques myślał, że odnalazł ją w Darze. Bardzo ją kochał. Zamierzali się pobrać. Ale dla niej nie umarł.

Aż pewnej nocy przechadzał się po jednym ze swoich klubów. Jego oczy wylądowały na pięknym mężczyźnie z alabastrową skórą, łagodnymi oczami i ustami tak czerwonymi jak wiśnie. Poruszał się z wdziękiem łabędzia, światła ponad nim rzucały na niego potoku różu i czerwieni. Tańczył, jakby posiadał scenę i tak właśnie było. Czas zatrzymał się, kiedy tancerz odetchnął, a Jacques poczuł, że tonie.

Złapał barmana. – Kim jest ten facet?

– On? – Kelner wskazał palcem. – Ma na imię Lay. Naprawdę nazywa się Zhang Yixing.

– Yixing…

Jeszcze jeden subtelny ruch tancerza i Jacques poczuł, jak jego serce się zatrzymało, a oddech utknął mu w gardle. Uległ tej najpotężniejszej mocy ze wszystkich.

***

– On jest zdrajcą – Yongguk przekazał przez telefon.

Nie odpowiedział nic.

– Jest chłopakiem dyrektora Kim! Zdradzał nas przez cały ten czas!

Nadal nic.

– Co mamy robić, proszę pana?

– Zabijcie go – odpowiedział lekko.

– Co? – Yongguk wykrzyczał do telefonu.

– Zabijcie dyrektora Kim! Zabijcie ich wszystkich! – odparł, trzaskając pięścią w stół.

– Proszę pana…

– Nie zostawcie żadnych dowodów. Zabijcie, jeśli musicie. Umieśćcie bombę w każdym klubie, w każdej głównej siedzibie, we wszystkim co posiadam i czego dotknąłem.

– Dobrze, proszę pana.

– Ale…

– Ale co, proszę pana?

– Nie. Skrzywdźcie. Yixinga.

– Proszę pana…

– Nie kwestionuj moich rozkazów.

– Tak jest.

Rozmowa się zakończyła. Jacques upuścił telefon. Z powrotem usiadł i westchnął. Jego powieki zadrżały, a ręce zatrzęsły się.

– Proszę pana – rozległo się pukanie do drzwi – pan Lestrade jest tutaj, by się z panem zobaczyć.

Otarł swoje łzy. – Wpuść go.

***

– Proszę pana, pan Lestrade jest tutaj – odezwał się Minho, pukając w drzwi szpitalnej sali pana Wu. Podstarzały gentelman w zielonej, tweedowej kurtce, trzymający brązową teczkę wszedł do środka. Miał włosy w kolorze popiołu i głęboko osadzone oczy.

– Bardzo miło pana widzieć, nazywam się Greg Lestrade. Jestem adwokatem pana Jacquesa Lee.

– Ach – Suho wydał z siebie słyszalne sapnięcie. To było nieco dziwne, dlaczego jego prawnik tutaj był? Jacques był martwy. – O co chodzi?

– Jestem tu z powodu jego testamentu.

– Jego testamentu? Jacques napisał testament? Policja już nie będzie mogła zabrać jego majątku, wcześniej zdecydował komu go zostawić.

– Cóż, wygląda na to, że zostawił wszystkie swoje nieruchomości oraz aktywa tylko jednej osobie. – Prawnik wyciągnął skórzaną zawiązaną książkę i otworzył ją, ukazując kartkę papieru, na której było tylko kilka słów. – Wyraźnie polecił, aby testament był sekretem i tylko obdarowany może go zobaczyć. – Przekazał książkę w kierunku szpitalnego łóżka. Tao był zaskoczony, tak samo i pan Wu.

Wtedy zdali sobie sprawę, że nie wskazywał na Tao ani na pana Wu. Oczy Yixinga rozszerzyły się. – Ja? – Otworzył książkę i odczytał testament.

Do Zhang Yixinga:

Kocham cię.

                                   Twój największy fan.